Joy

 Merhaba canım merhaba canım nasılsın canım? Şaka şaka böyle başlangıç mı olur yeni bir blog için! Sonuçta koskoca kaç yaşında insanım. :)) Neyse espriyi bırakıp iş konuşalım arkadaşlar. Ben aslında Tumblr hesabımda film yorumlarıma yaklaşık bir yıl önce başlamıştım. Ama bugün çok sevgili baş harfi Duygu olan ( http://duyguyamacblog.blogspot.com.tr ) adaşkom: "Neden sadece orda yazıyorsun gel bunu bloga çevirelim." diye bir cümle kurdu. Bu kadar desteği de kimseden görmemiştim, o yüzden ona bir trilyon tane öpücük ve kalp yolluyorum balonlarla. Bugünkü ilk yazım da eski yazdıklarımdan olan 'Joy' filmi olsun istedim. Bendeki yeri ayrıdır ne de olsa. Umarım keyifle okursunuz sevgili gençler ve genç kalanlar.

 "Fakat sen kendinden de saklanıyorsun.” diye başladı film. Birçok yeteneğe sahip olup da korkundan ya da hayat koşullarından ya da toplumdan dolayı yapamamak ne demektir bazılarımız çok iyi bilir…

 Konusunu az çok tahmin edersiniz fragmanından, filmin konusu diye yazılan kısımlardan, oraları geçiyorum. 90lı yıllarda geçen bir film bir kere o zamanın televizyonları, kıyafetleri, yaşam tarzları -her ne kadar her ülkede farklı da olsa- müzikleri … Benim gibi 87 çocuğuysanız daha da iyi anlarsınız. Filmi beğenmeyenler de olabilir tabii, çok dışarıdan bakarsanız çok fazla abartılı aşk sahneleri insanların birbirlerini hırs için ezip geçtiklerini vb. beklerseniz yok bunların hiçbiri. Tertemiz bir 90lar filmi. Genç bir annenin yıllardır yapamayıp da sonradan başardıklarını anlatıyor. Azim ve zekanın birleştiği bir film özetle. Son zamanlarda izlediklerim arasında en orjinaller arasına girdi bile. Bradley Cooper ve De Niro çok çok ön planda olmasa bile filmde yer almaları çok mutlu etti beni. Zaten Bradley Cooper'ın o ses tonu o içten gülüşü yeter! Ha bir de yanlış hatırlamıyorsam adı ‘I feel free’ olan müziği dinleyin derim, filmi izlemeseniz bile!

 Özellikle 2 yılı aşkın bir süredir işsiz olduğumdan ve yapmak istediklerimi yapamadığım gibi ne yapmam gerektiğini de bilmediğimden daha da çok etkiledi beni. Ne yapmak istediğimi bilmemek taa ki KPSS'ye hazırlanmaya başlayana ve filmler hakkında içimden geldiği gibi yazana kadar -ya da öyle sanıyorum- sürdü. Günümüz dünyasında çok popüler değil belki bu tarz yazıları okumak. Hoş ben ne kadar çok okuyorum ki böyle sayfaları di mi?! Yine de insan okunmak istiyor işte. ^_^ Dünyanın yaşanan olayları içinde en özel kalabilen -birçok insanla aynı şeyi yapsa da olabildiğince kendi olabilen- insanlara sevgilerimle, en güzel akşamlar, D.